Краеведческая сказка. Рудзецкія госці. Прывід на грэблі

Падзеі адбываліся ў вёсцы Рудзец Кобрынскага раёна. Людзей тут жыло шмат. Але і працы ў вёсцы ўсёй не пераробіш, асабліва ўлетку. Вось і наймалі падлеткаў пасвіць жывёліну. Адна сям’я ўзяла пастушкай дзяўчынку  з вёскі Камень. Адным разам адправілі яе надвячоркам у суседнюю вёску Чалішчавічы. Кіламетры чатыры ёй трэба было прайсці. Пачало цямнець. Страшнавата стала пастушцы. Чуе яна нейкі шоргат на другім беразе раўчука. Азірнулася дзяўчынка - а там нейкая істота стаіць і глядзіць на яе. Ногі і рукі худзенькія, а галава вялікая і калматая, тулава - яшчэ больш калматае. Спужалася дзяўчынка - пабегла з усіх ног. Яна бяжыць - і істота бяжыць, яна стаіць - істота стаіць. Так, ледзь жывая ад страху, яна дабегла да вёскі. Расказала пра страшыдлу і папрасілася пераначаваць. Ніхто не паверыў дзяўчынцы, але на начлег пакінулі.

Істота вяртаецца

Прайшло некалькі год… Мясціны былі вельмі балоцістымі, і людзі зрабілі грэблю ў бок вёскі Выгода. Вось тады і пачалі адбывацца цікавыя падзеі: у цёмны час ніхто не мог перайсці грэблю.

Адным разам наведаўся ў Рудзец моцны мужчына з суседняй вёскі. Спачатку ён хацеў застацца на начлег, але потым перадумаў і вырашыў ісці дадому. А дарога праходзіла якраз праз гэтую грэблю. Мясцовыя жыхары адгаворвалі мужчыну, расказвалі, што нехта ўначы не дае нікому прайсці. Не паверыў ён і пусціўся ў дарогу.  Падыйшоў да грэблі і смела крочыць па ёй. Але на самай сярэдзіне  з’яўляецца перад ім нейкі чалавек: увесь у чорным адзенні, і гузікі гараць. Мужчына ўбок - і гэтая істота ўбок. Так і не змог ён перайсці грэблю. Прыйшлося варочацца назад у Рудзец.

Пайшла пагалоска пра такое здарэнне ад вёскі да вёскі. Сталі людзі баяцца праходзіць праз грэблю і ўдзень.

Праз некаторы час у кіламетры ад вёскі на маленькiм астраўку па начах стаў з’яўляцца невялічкі касцёр і было чуваць незразумелую гутарку і ціхія песні. Спачатку людзі пужаліся, а потым прывыклі. Чалавек прывыкае да ўсяго, тым больш што ніхто сялян не крыўдзіў.

Любоў Пятрунчык,
Кобрынскі раён

***

У Год культуры мы вырашылі, што галасы нашых продкаў не могуць змоўкнуць назаўсёды і што казкі павінны гучаць і перадавацца далей з вуснаў у вусны. Мы запрасілі да ўдзелу ў праекце 10 вядомых асобаў, якія сталі галасамі «Краязнаўчых казак» «АіФ».