«Жывы чалавек». Споўнілася 110 гадоў з дня нараджэння Аркадзя Куляшова

«АiФ» сустрэўся з пляменнікам народнага паэта Віталём Маслоўскім. І пагаварыў з ім пра жыццё яго знакамітага сваяка.

Рэліквія

- Мая мацi Надзея Аляксандраўна – родная сястра Аркадзя Куляшова. І яна падарыла мне самы каштоўны падарунак – рэліквію, якая нагадвае мне не толькі пра яе, але і пра майго дзядзьку. І кажу я пра кнігу 1943 года выпуску. Пра паэму «Сцяг брыгады».

Калі кніга выйшла ў Маскве, на рускую мову яе пераклаў Міхаіл Ісакоўскі. І гэтую кнігу чыталі салдаты. Югаслаўскі пісьменнік Радаван Зогавіч пасля скажа: «Дзесьці ў канцы 43-года ў Чарнагорыі, дзе мы вялі цяжкія баі, савецкі самалёт даставіў патрэбныя нам баявыя прыпасы і медыкаменты. І разам з iмi прыехалi некалькі новых кніг пра вайну. У іх ліку паэма «Сцяг брыгады» на рускай мове. Паэма ашаламіла мяне. Я чытаў і перачытваў яе шмат разоў. Гэта была паэзія, якая… надавала нам духоўныя сілы…»

Алеся

У вёсцы яго ласкава называлі Кадзiк. Бо імя Аркадзь гучала занадта афіцыйна для дзяцей. Аднак Куляшоў, нягледзячы на ўзрост, быў вельмі таленавітым. Яго называлі вундэркіндам.

Новость по теме

Минкульт: услугами библиотек в Беларуси пользуется около 30% населения

Першы верш на беларускай мове Аркадзь надрукаваў у 1926 годзе ў газеце «Клімавіцкі працоўны дзень». А ў 1928 годзе, калi яму было 14 гадоў, у часопісе «Полымя» з'явіўся верш «Бывай...». З гэтых радкоў пасля на ўвесь Саюз будзе гучаць песня «Алеся».

Прататып галоўнай гераіні – дзяўчынка Алеся Карыткіна. Юны паэт і Алеся пазнаёміліся, калі ў 1925 годзе бацька Алесі прыехаў па нейкіх справах да бацькі Аркадзя, узяўшы з сабой дачку. Той было 13, Аркадзю – 11. І гэта першае каханне было ўшанавана паэзіяй.

Аднак каханне так і засталося ў юнацтве. Алеся з'ехала вучыцца ў Ленінград. Пазней у яе і ў Куляшова з'явяцца свае сем'і, дзеці, унукі… Аднак Алеся падтрымлівала сяброўскую перапіску з Аркадзем.

Сям'я

У пачатку 1930-х паэт пазнаёміўся з аднагодкай і будучай жонкай Аксанай Фёдараўнай. У 1934 годзе Аркадзь і Аксана пажаніліся. У іх нарадзіліся дачка Валянціна, якая напісала пра бацьку кнігу «Лясному рэху праўду раскажу...», сыны Аляксандр і Уладзімір.

Дачка займалася літаратурнай працай. А вось сыны сталі матэматыкамі. І гэта вельмі цікавы факт, бо сам Аркадзь Куляшоў у школе бліскуча выяўляў сябе ў гэтай навуцы. А калі яго педагог даведаўся, што Аркадзь звязаў сваё жыццё з літаратурай, то ледзь за галаву не схапіўся: «Як дрэнна! Матэматыка страціла такога вучонага!»

Сколько времени детям можно читать летом? Подробнее

Любіў прыроду

Якім я памятаю свайго дзядзьку? Жывым чалавекам! Ён быў вельмі сур'ёзным, толькi калі засяроджваўся на сваёй працы, на творчасці.

А так гэта быў чалавек адкрыты і вясёлы. Памятаю такую частку нашай з ім біяграфіі. Здаваў я ўступныя экзамены ў педагагічны ўніверсітэт. І адзін з этапаў – сачыненне. Мне выпала тэма пра Аркадзя Куляшова. Пасля экзамену Аркадзь Аляксандравiч спытаў, як усё прайшло. І я працягваю яму экзаменацыйны ліст з тройкай. Як жа Аркадзь Аляксандравiч пачаў руйнавацца! «Ну няўжо ты не мог па маёй паэме напісаць сачыненне?» – дзівіўся ён. Пасля паэт часта па-добраму ўспамінаў той выпадак.

Ён любіў прыроду. Любіў лавіць ракаў. А яшчэ ён усю сваю творчасць прапускаў праз сваё сэрца. Напрыклад, верш «Спакойнага шчасця не зычу нікому...». Ён спецыяльна паехаў у лес. Сядзеў і слухаў, як будзе кукаваць зязюля, каб нарадзіліся гэтыя радкі: «Жаданні, што прагныя крылы згарнулі. Зязюля без лесу і лес без зязюлі?»